Anna Pisze

⭐ Mikołaj worek niech otworzy i pokaże co tam włożył ⭐

🎅🤶W starych szpargałach znajduję czasem przepisy, które mam ochotę wypróbować od razu. Tak było z krówkami.  Składniki są zawsze pod ręką, żadna nowość, potrzebna była tylko – jak się okazało – moja cierpliwość. Oj, dużo jej się przydało, tak samo jak i czasu. Postąpiłam według przepisu, a potem tylko mieszałam, mieszałam, mieszałam i mieszałam, i więcej nie będę 😀 Chyba nie będę – nie przewidując powrotu do czasu pustych półek… Rezultat się okazał zupełnie zadowalający smakowo, natomiast wygląd pozostawiał wiele do życzenia. Może gdybym cierpliwości miała więcej i jakieś foremki wymyślone wcześniej to wyszłoby co innego. Wylałam masę na dwa półmiski i po wystygnięciu  po odrobince brałam do ust, i tak jeszcze trochę, i jeszcze trochę… oderwać się trudno było…  Powiem Wam tylko, że w smaku normalne sklepowe krówki, jedynie tylko trochę cukru się nie rozpłynęło dokładnie i chrupał w zębach, niczego zresztą smakowi nie ujmując 😁 W każdym razie kto ma życzenie może spróbować wykonania domowych krówek we własnym zakresie.

Na zewnątrz  śnieg, mróz, zimno, którego nie znosi  mój organizm. Na szczęście w Domku cieplutko, milutko mimo oszczędności energii elektrycznej.  W tym momencie cieszę się, że nie przyszło mi żyć w Italii, bo kiedy czytam np. na blogu Luci jak wygląda tam okres zimowy to mam dreszcze na samą myśl – https://pozagranicamipolskialenietylko.home.blog/

W związku z obecną porą roku przypomniało mi się, że nie pokazałam żadnego cudeńka z tych, które dostałam od Magdy – https://pomiedzypatrzeawidze.home.blog/  Magda ma złote ręce i naprawdę nie wiem jak ona to robi, że tworzy maleńkie dzieła sztuki na użytek codzienny oraz okazjonalny. Domki ze zdjęć są wypełnione goździkami i dlatego nie wyjmowałam ich jeszcze z folii, żeby zapach nie ulatniał się przed świętami. Inne śliczności użyję do dekoracji mojego kochanego, cieplutkiego Domku za co się jeszcze oczywiście nie zabrałam, ale już zaczęłam o tym myśleć do czego mnie Calineczka zmobilizowała spędzając weekend z nami.

… ozdoby zawisną na świątecznych firaneczkach łącznie z tymi, które dostałam w zeszłym roku…

Z zeszłego roku śliczności Magdusine  są tu – http://annapisze.art/?p=6093

Ta przecudna ozdoba, serduszko, które zamieszkało na kuchennej szafce by ozdobić moje ulubione pomieszczenie, też jest dziełem czarodziejskich rąk Magdy 🙂

Z Calineczką piekłyśmy pierniczki. Kupiłam w Biedronce gotową piernikową mieszankę i pisaki do zdobienia. Trochę czasu nam to zajęło, a mojej najmłodszej wnusi czas trzeba zajmować intensywnie, w przeciwnym wypadku energia ją rozpiera i różne mogą być tego skutki 😀 Trochę się niektóre pierniczki przypaliły, pisaki nie działały jak trzeba, lecz to był pierwszy raz i następne z pewnością wyjdą idealne (mimo mankamentów już zniknęły). O ile samo przygotowywanie Calineczce czas i myśli zajmowało, o tyle jedzenie pierniczków nie leżało w sferze jej zainteresowań 😁 Tradycyjnie tylko makaron z czekoladą wchodził do Calineczkowego brzuszka po konsultacji z jej mózgiem, żeby nie było zbyt łatwo 😀😀 😀 Mianowicie pytała swojego mózgu co miałby ochotę zjeść, a odpowiedź od mózgu była jednoznaczna 😁😁😁 Nowością zaskakującą dla babci była chęć zjedzenia kanapki z miodem, co babcia spełniła natychmiast, aby tylko się Szkrabusia nie rozmyśliła 😁 Śnieg przyszedł z pomocą w niedzielę, ponieważ podczas spaceru z psiepsiołkami trochę się zmęczyła biegając po śniegu, skacząc, goniąc pieski na czworakach oraz inne cuda wyczyniając 😀

Z psiepsiołkami byliśmy na badaniach, wyniki niby dobre, ale staruszek Skituś ma już problem z tylnymi łapkami, słabe są i trudno mu czasem utrzymać równowagę. Szilunię zaś chyba stawy bolą i czasem zapiszczy zupełnie jak ja kiedy mi dokuczają… Wera się śmieje, że jedzie na geriatrię kiedy się do nas wybiera… W każdym razie jeszcze im się mordeczki uśmiechają, apetyt mają i niech tak zostanie jak najdłużej 💗

Dziękuję za odwiedziny i pozostawione słowa. Życzę dobrego tygodnia i niech wszystkim Mikołaj przyniesie  dziś coś miłego, choćby uśmiech życzliwej duszyczki 💗💗💗

🎅🤶⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐🤶🎅

Już minęła połowa listopada jak zwykle nie wiem kiedy i jak. Co zrobiłam przez ten czas? Na pewno bardzo się starałam, żeby nie przeciekał mi przez palce jak do tej pory (miałam wrażenie, że tak robi). Zaczęłam zapisywać co chcę (albo muszę) wykonać następnego dnia lub w najbliższej przyszłości. W celu ograniczenia karteczek, którymi się obkładałam poprzednio (czyli całe życie), wyciągnęłam stare – napoczęte 😉 – notesy i w jednym notuję tematy do bloga jakie mi się akurat przypomną, w drugim milion rzeczy, które powinnam wykonać. Jednocześnie likwiduję kolejne sterty papierków, zapisków, notatek i podobnych szpargałów (od dawna) co kontynuuję z coraz lepszym skutkiem 👍😀 Poza tym schowałam letnie bluzy, ogarnęłam przedpokój (wkurzał mnie niemożebnie jego wygląd) ponieważ kupiliśmy fajną szafkę na buty co pociągnęło za sobą moje ruszenie inwencją 😀 Butów w niej oczywiście nie ma, są psie akcesoria 🙂 Przy okazji poprzekładałam rzeczy z jednych pólek na inne, wykorzystałam na drobiazgi pudełeczka po chusteczkach, torebki prezentowe, opakowanie po szklankach. Świetnie się tam mieszczą apaszki, rękawiczki, opaski. Nienawidzę żadnych czapek na głowie, jedynie opaski toleruję i kaptur. Nic nie poradzę, ten typ tak ma i już 🙂 Cieszy mnie zawsze wykorzystanie różnych przedmiotów po raz kolejny, choć normalnie wylądowałyby na śmietniku, tzn. akurat te w niebieskim worku na makulaturę. Tam trafią kiedy się zniszczą i zostaną zastąpione przez następne. Używam też tych pudełeczek na foliowe woreczki w kuchni. Co jeszcze? Myślę… myślę… wprowadziłam poranne picie soku pomidorowego, kupiłam olej z czarnuszki i zmuszam MS do łykania co czyni ze wstrętem, ale nie ma wyjścia 😂 i musi. Zrobiłam własnoręcznie pizzę na obiad, upiekłam drożdżówkę pierwszy raz po powrocie ze Szczawnicy. W tym wszystkim próbuję dojść do siebie czyli odzyskać kondycję, bo wirusisko bardzo sponiewierało mnie, a raczej moją ziemską powłokę. Ja się nie daję, ale ona, ta powłoka, nie chce mnie zbytnio słuchać lecz ja – jako uparty Byk – nie ustąpię i pomału się powłoka podnosi wracając do normy. Babcia D. dostarcza wrażeń codziennych i nocnych takoż, tak już musi być, tak się kręcić musi ten kołowrotek zdarzeń. W końcu życie to nie bajka tylko splot najprzeróżniejszych sytuacji, z których mamy wyciągać wnioski, uczyć się i odrabiać swoje lekcje…

Z pozostałych ugniecionych ziemniaków zrobiłam „takie coś” dodając cebulkę usmażoną, pieczarki, jajko na twardo (też plączące się w lodówce), jajko surowe, trochę bułki tartej, przyprawiłam i usmażyłam jak krokiety. Polałam sosem czosnkowym i dało się zjeść 🙂

… Ładnie i kolorowo …

… pizza z tuńczykiem. cebulą, pieczarkami i serem …

… babci D. tort urodzinowy …

Był pan od naprawy balkonowego okna, które babcia D. urwała, przyszedł Franek – bo dziś Dzień Czarnego Kota, to jak miał nie przyjść 😀

Zaczął padać śnieg z deszczem, pierwsza obrzydliwa chlapa w tej jesieni, brr, zaczyna się… oby do wiosny 🍀🌞🌹

Jeszcze o gołąbkach (już w sobotę rano kończę, czyli 18 listopada). W Silver tv zobaczyłam nowy sposób na przygotowanie kapusty do gołąbków. Mianowicie Beatka prowadząca włożyła kapustę – po wycięciu głąba – w woreczek do pieczenia i upiekła w piekarniku zamiast gotować i potem mordować się z mokrymi, gorącymi liśćmi. Gołąbki lubię jeść ale nie lubię robić. Ten sposób wydał mi się atrakcyjny, a ponieważ kapustę akurat miałam w domu, niezwłocznie przystąpiłam do działania. Upiekłam, owszem, ale za chorobę jasną nie mogłam pooddzielać porządnie liści, wszystkie mi się porwały! Poszłam więc po rozum do głowy, dobrze, że jeszcze chwilami tam bywa, hi hi 😀 Wyciągnęłam szklane żaroodporne naczynie i warstwami ułożyłam te poszarpane liście  na przemian z nadzieniem. Nadzieniem był ugotowany ryż, usmażone pieczarki, takież grzybki shimeji oraz cebulka usmażona w dużej ilości i przyprawy. Włożyłam do piekarnika, polałam  sosem pomidorowym, nakryłam folią (którą zdjęłam pod koniec) i było to coś pysznego. Nigdy więcej nie będę się męczyć robiąc tradycyjne gołąbki 👍  Kolejna kapusta  już kupiona 😀

Buro za oknem, białawo chwilami, błoto okropne i Skitusia starusia już ubrałam w płaszczyk przed wyjściem, żeby dziadunio nie zmarzł za bardzo i nie zmókł.  Nie chcę takiej pogody, ale czy mam inne wyjście jak przeczekać? Staram się nie przejmować rzeczami, na które nie mam wpływu… ale zła jestem dalej 😬 Żeby sobie humor poprawić zrobię kawę z goździkami, uwielbiam ostatnio i polecam wypróbować. Pozdrawiam i mnóstwo dobrej energii na przekór pogodzie życzę 🌞🌞🌞💗