Dzień dłuższy:)

Dziś prawdziwa wiosna w powietrzu. Wybrałam się po zakupy, przez cały tydzień nie byłam w sklepie, więc to i owo się skończyło, należało odnowić zapasy. Ponieważ blisko i na chwilę – ubrałam cienką kurtkę i dobrze zrobiłam, bo zgrzałabym się jak mysz kościelna. Swoją drogą dlaczego się mówi – jak mysz kościelna – czy ktoś wie? Mamy zakodowanych mnóstwo różnych powiedzonek, używanych automatycznie a jak się zastanowić to nie wiadomo skąd się wzięły i jakiegoś sensu trudno się doszukać.
Jak co roku wiosną, kiedy śniegu już nie ma, bardziej wyraźnie rzucają się w oczy tony śmieci zostawianych na poboczach, trawnikach, koło torów to już w ogóle jedno wysypisko się tworzy. Jeszcze nie tak dawno chodziliśmy z psami takim fajnym skrótem obok działek, potem nieużytkami aż do tzw. centrum handlowego. Mówię „tzw.” bo to jeden budynek z kilkoma sklepami, ale nazwa szumna być musi. Teraz moda na słowo „centrum”. Tak mi się skojarzyło odnośnie mody na nazwy. Najpierw np. był Dom Kultury, potem Centrum Kultury, teraz używa się określenia Arena – wcale nie w związku z areną cyrkową, widziałam już ciucholand z „areną” w nazwie. To świadczy chyba tylko o tym, że język jest wciąż żywy i rozwija się, poszerzając znaczenie słów.
Cóż mnie tak znosi na boki, dryfuję zamiast wprost dążyć do celu. A chciałam tylko powiedzieć, że mnie cholera wzięła, bo nawet pod ogrodzeniem schroniska jakieś paskudne typy śmieci wyrzucają, o zgrozo, części samochodowej karoserii się walają! Butelki szklane i plastikowe, puszki po piwie i opakowania po zakąskach to normalka, ale kawałki aut? A dalej, gdzie przejście było to już ciężarówkami chyba jakieś resztki z ogrodów wywożą, bo naprawdę wielka ilość się zgromadziła. Oj, marudzę, wiem, że marudzę ale tak by się chciało mieć wokół ładne miejsca, czyste, uporządkowane gdzie bezpiecznie dałoby się spacerować bez groźby zatrucia (już olejem czy innym chemicznym świństwem był teren skażony), skaleczenia czy utonięcia w odpadkach. Mąż żartował, że bar pod chmurką już otwarty. No dobrze, ale nie mogliby zabrać ze sobą tych pozostałości po konsumpcji? Przecież jak przynieśli pełne to puste łatwiej zabrać z powrotem, prawda? Tak samo jest na turystycznych szlakach górskich. Ci „turyści” wnoszą pełne naczynia różniste a potem fruuu i w krzakach lądują puste. Czy nasze społeczeństwo kiedykolwiek się zmieni pod tym względem? Wiem, pytanie retoryczne.
O wiele przyjemniej idzie się miejscami rzadziej uczęszczanymi. Tam wiosnę naprawdę można poczuć i zobaczyć. Ździebełka świeżej trawy zaczynają się pokazywać, Szilunia je wyszukuje i zjada. Ptaszki śpiewają, skaczą po gałązkach aż miło popatrzeć. Bez ma pąki nabrzmiałe, mam nadzieję, że on, ten mój bez, zdaje sobie sprawę z tego, iż dopiero jest luty i nie zechce pachnieć już teraz. Kusi mnie aby wyjść do ogródka,
lecz nie, nie dam się omamić, ponieważ jeszcze do końca nie wydobrzałam, więc zachowując resztki zdrowego rozsądku oprę się pokusie;) Jedynie rozsypałam na trawie kilka torebek (po cukrze) przez zimę ususzonej (zużytej) herbaty. Zawsze to naturalny nawóz. Jak dobrze, że dzień już dłuższy i słoneczko coraz wyżej i dłużej świeci. O, a teraz Franuś przyszedł w odwiedziny:)))

19.02.2019