LENIWIA 😃🌞👍

Wierszyk pisany razem z Calineczką, zdjęcia też wybierała sama 🍀😉

Mała Irenka usnęła wieczorem,

przyśniła jej się jazda motorem:

jechała na tylnym siodełku za tatą

okryta szczelnie różowiutką matą,

by podczas jazdy ciepluteńko było

i żadne deszczysko jej nie zmoczyło.

Jechali, jechali, dość długo jechali

aż do dziwnej krainy wreszcie dojechali.

Irenka ze zdziwienia przecierała oczka

gdy na drodze ich mała przywitała Foczka.

Tuż za nią mały Słonik się pojawił,

zaś za nim Tygrysek wraz z Lewkiem się zjawił.

Zwierzaczki pysie miały uśmiechnięte,

zabawą były niezmiernie zajęte,

rzucały niebieską piłeczką do celu,

z radością zapraszały przyjaciół wielu.

– Co się tu dzieje? – spytała dziewczynka.

Maluchom się Irenki spodobała minka,

więc odpowiedziały śmiejąc się wesoło

otaczając dziewczynkę wianuszkiem wokoło.

– To jest nasza kraina kochana,

powszechnie została LENIWIĄ nazwana.

Tu dzieci się bawią, są bardzo szczęśliwe,

nie muszą być grzeczne ani też nobliwe,

śpią do woli i mają mnóstwo słodyczy,

tyle, ile sobie każde z nas zażyczy.

– Jaka cudna kraina! – Irenka radosna

klasnęła rączkami, oczka w górę wzniosła,

na tatę spojrzała. – Ja chcę tutaj zostać,

tatusiu, proszę cię, przy słodyczach postać…

Tatuś ziewnął, kochaną przytulił córeczkę,

ręką niesforne włoski pogładził troszeczkę.

– Córeńko, obudź się, hola panno, hola,

już trzeba się zbudzić, pora do przedszkola.

Podziel się: