„Widocznie tak miało być” – 16

Kwiecień

Stenia wróciła z sanatorium. Pierwszy raz zostawiła samego męża z chłopcami i była uszczęśliwiona, że po powrocie zastała ich wszystkich żywych oraz całych i zdrowych. Że bałagan w domu, że nic znaleźć nie można, że wszystko brudne i na gwałt domaga się prania – to nic. Ważne, że żyją. Dopiero skórka od banana doprowadziła ją do wściekłości. Leżała na podłodze i nie byłoby w tym nic dziwnego, czasem się to zdarza skórkom nie tylko od banana lecz… spadła tam przed samym wyjazdem Steni. Ziutek nie zrobił nic, kompletnie. Na zbiórce u Magdy dzieliła się powyższymi spostrzeżeniami co do stanu mieszkania.

– I wiecie co usłyszałam? Marcin powiedział, że go zęby bolą, bo się nasprzątał. A na to Ziutek odpowiedział, że jego nie bolą, bo on nie sprząta! Myślałam, że mnie szlag trafi!

– Dobrze, dobrze, uspokój się, zrelaksuj… bo jak jest tutaj to my dobrze wiemy. Lepiej opowiedz jak było tam gdzie nas nie było – przerwała Danusia utyskiwania Steni na temat warunków zastanych w domu po powrocie. – Pokaż zdjęcia.

– Ten się do mnie doczepił, o ten –  wskazała Stenia mężczyznę na fotografii.

– I bardzo dobrze. Nie wiesz po co ludzie jadą do sanatorium? – śmiała się Magda.

– Zgłupiałaś? Mało mi jednego chłopa w domu? Poza tym miał strasznego zeza.

– Kto ci kazał drugiego chłopa brać do domu? – zdziwiła się Danusia. – Bigamistką chcesz zostać? A poza tym nie rozumiem w czym ci zez przeszkadza.

– Właśnie – przytaknęła Magda. – Przecież wtedy się zamyka oczy, po co ci jego zez?

– Głupie baby – roześmiała się Stenia. – Ja powiedziałam, że mam zazdrosnego męża i nie interesują mnie nocne spacery ani dancingi.

– Szkoda, że nie dodałaś, że jak przyjedzie to dopiero im wszystkim pokaże, taki z niego kawał chłopa – z żalem w głosie powiedziała Magda.

– Jakoś mało było tych chłopów – zauważyła Dorota dorwawszy się wreszcie do zdjęć.

– Gdzie mało? – wyrwała jej Magda zdjęcie z ręki. – Tu jeden, ten z zezem, a tam drugi, z brzuchem. I jeszcze był trzeci, o którego się baby grzałką pobiły.

– A ty skąd wiesz? Byłaś tam? Jaką grzałką? Zimną czy gorącą? – zarzuciła ją Dorota pytaniami.

– Coś takiego widziałam w telewizji – odezwała się Aldona.

– Coś ty, chora? Telewizję zaczęłaś oglądać? Coś ci się stało? – teraz Dorota całą uwagę skierowała na Aldonę. – Nie oglądałaś chyba ze dwa miesiące.

– Przypadkiem. Weszłam do pokoju i akurat było…  – zaczęła się tłumaczyć.

Głos Aldony zginął w zgiełku wywołanym przez  dzieciaki, które wróciły z występu grupy tańca utworzonej na kursie, na który wszystkie uczęszczały.

– Byliśmy w domu starców i gratis tańcyliśmy dla takich starusków jak ty, ciociu –  zwrócił się Kajtuś do Danusi.

– Jak ja? – zdumiała się Danusia.

– No, może trochę młodszych, jak ciocia Helenka – spróbował ratować sytuację Filip.

– Jak powiem Helci to się dopiero ubawi – zaśmiała się Aldona.

– A co, źle powiedziałem? – zdziwił się Filip, że one się dziwią. – Przecież ciocia Helcia ma długie włosy i nosi czasem kucyka jak Justyna, to chyba młodsza musi być. Ciocia Danusia ma krótkie włosy jak wszystkie staruszki tam miały…

– Filip, ja ci radzę, ty się nie pogrążaj – Magda zrobiła groźną minę.

– Ojej, mamo, nie pijesz wesołka to jesteś smutna – Filip próbował zmienić temat.

– Co on mówi? – zainteresowała się Aldona. – Czemu jesteś smutna?

– Jaka smutna, jaka smutna –  wciąż rozbawiona Danusia pokręciła głową. – Cały czas się chichrała.

– Zapomniałam przynieść sobie wiesiołka ze sklepu – wyjaśniła roześmiana Magda. – I patrz, jak to sobie mądrale wykombinowały. A ty, staruszko, czemu tak się cieszysz? Też ci wesołka przynieść?

– Mnie przynieść – wreszcie Dorota była w stanie się odezwać, bo Kajtuś puścił matkę, którą do tej pory ściskał z całych sił nie dając jej dojść do słowa. – Muszę się wzmocnić, bo już chwilami mi siły brakuje. Jutro muszę iść z małym do laboratorium.

– Może nie trzeba mu będzie brać krwi – powiedział na pocieszenie Jędrek.

– No, pewnie sama poleci – domyślił się Filip.

– Ja się nicego nie boję – dumnie oświadczył Kajtuś wypinając chudą pierś. – Ja lubię pacyć jak mi krew biorą, tak fajnie sika.

– Wampir jesteś – zaśmiały się dziewczynki.

– Kajtusiu, jak to jest – spytała Magda, – że w szkole ty podobno wcale nie seplenisz, a po szkole tak

– Bo w skole musę się męcyć i spinać, a potem jus mogę być na luzie – spokojnie odpowiedział.

– A pani powiedziała, że byłeś niegrzeczny, słyszałem – odezwał się Jędrek.

– Wcale nie, klamies! Pani powiedziała, ze zachowuję się nonsalancko i mam niewłaściwy stosunek do naucyciela – sprostował najmłodszy w towarzystwie. – A to duza róznica.

– Bezapelacyjnie Kajtuś jest bohaterem wieczoru – oświadczyła roześmiana Stenia. – Ja z moim sanatorium wysiadam całkowicie. Z grzałkami czy bez.

– Wczoraj Kajtek ciągnął Jędrka na deskorolce – powiedziała Dorota. – Jakaś pani przechodziła obok i powiedziała do Jędrka, że słabo karmi swojego konia, bo taki słaby i chudy, więc go pomału ciągnie. A mały na to, że nie może szybciej ciągnąć, bo mu się kręgosłup rozleci.

– No właśnie, ciocia – wtrąciła się Justysia. – Czym ty karmisz Kajtka, że taki chudy?

– Łyżką – z uśmiechem odpowiedziała Dorota.

– Ciocia to tak zawsze – chórem odpowiedziały wszystkie „ciotki” wiedząc, co usłyszą z ust dziewczynki, która najpierw się naburmuszyła, ale zaraz uśmiechnęła i pobiegła do Stokrotek.

cdn.