Pierwszy weekend

Już pierwszy weekend nowego roku za nami. W sobotę rano sypał śnieg, w niedzielę też – dużymi, pięknymi płatkami. Dzieciaki wyległy gromadnie na podwórka, na placu zabaw było głośno, cieszyły się zimą jak tylko dzieci potrafią. Co do mnie, wolałbym tylko na obrazku śnieg oglądać. Ślisko, zimno, brr, nie lubię:((( Zimno tym bardziej mi dokucza, że już przed świętami zrobił mi się jęczmień na powiece, jeden jeszcze nie zniknął a już drugi się przyplątał, więc weekend upłynął na walce z opuchlizną, bólem i swędzeniem. Na dodatek ze świadomością, że w poniedziałek mam wizytę u pulmonologa i będę musiała między ludźmi się pokazać wyglądając jak potwór. Znowu brr, nie lubię:(((
Na plus jednak też coś było, przecież równowaga w przyrodzie powinna zostać zachowana:))) Przeczytałam kolejne dwie książki z gwiazdkowych prezentów, upiekłam zawijaski makowe wykorzystując miseczkę maku, który została ze świąt (zniknęły), ugotowałam wielki garnek pysznego kapuśniaku, znalazłam teczkę z dyrdymałkami po czym wklepałam je do Lapcia oraz – nie wywinęłam orła idąc po śliskiej uliczce:)

A teraz jest już poniedziałek, wróciłam od pulmonologa, nie pogorszyło się więc jest się z czego cieszyć. Przed drzwiami gabinetu, w którym robi się spirometrię, spotkałam koleżankę z pracy. Należy ona do pokolenia wcześniejszego niż ja, ma tyle lat ile babcia D. Ale jest w świetnej formie! Mówi się, że skrzypiące drzewo dłużej stoi, może to i prawda. Zawsze coś tam jej dolegało i tak jest dalej, trudno, żeby nie było, lecz formy jej można pozazdrościć. Była ładną kobietą i taką pozostała, zadbana, ubrana, rozbawiłyśmy całą kolejkę, która się zwiększała z chwili na chwilę, ponieważ tak to już jest z kolejkami w przychodni – a to się pan doktor spóźni, bo coś wypadnie, a to nakładają się godziny przyjęć pacjentów, bo komputer
zaszalał, a to ktoś musi bez kolejki bo coś tam…samo życie. Mimo to było sympatycznie i wesoło. I niech tak pozostanie przez cały rok:)))

7.01.2019